- ایران یکی از معدود کشورهایی در جهان است که علیرغم قانونگذاری نامشخص در رابطه با حوزهی رمزارز و فناوری بلاکچین، تمام مقامات آن همواره به دنبال راهی برای مسدودسازی و محدود کردن آن در جامعه هستند. این درحالیست که به لطف ضرر مالی هنگفت سرمایهگذاران بازار بورس و جهش قیمت بیت کوین، صنعت رمزارزها در ایران سریعاً محبوب شد و یک روند رشد و گسترش شدید را آغاز کرد. حال گزارشاتی منتشر شده که نشان میدهد اولین نشریهی تخصصی حوزهی رمزارزها و بلاکچین در ایران به چاپ رسیده است، یک نشریهی آفلاین که قرار است تهماندهی اطلاعات و اخبار سراسر جهان را به مخاطبان ایرانی عرضه کند.
پیشرو در حوزهی بلاکچین
همانطور که میدانید، به لطف رویکرد مناسب و دوستانهی مسئولین حوزهی اقتصاد در جمهوری اسلامی ایران، وضعیت قانونگذاری ارزهای دیجیتال و فناوری بلاکچین در کشور در بهترین حالت قرار داشته و مسئولین همواره به دنبال راهی برای بهبود هرچه بیشتر هستند! این لطف و مرحمت مقامات تاجاییست که حتی یکی از آنها نسبت به سوخت شدن سرمایه در بازار رمزارزها و احتمال ضرر مالی کاربران این حوزه ابراز نگرانی هم کرده است.
شاید یکی از دلایل این رویکرد، جوان پسند بودن صنعت رو به رشد رمزارزها و بلاکچین است، که در مقابل سنت دیرینهی «عدم تحویل جایگاه تا لحظاتی پیش از مرگ» مسئولین ایرانی قرار گرفته و باعث شده قوانین و مقررات وضع شده در این مبحث «کمی» سختگیرانه باشد.
سود بازار بورس به سمت رمزارزها هدایت شد
با تمام این تفاسیر فناوری بلاکچین و بازار رمزارزها به دلایل مختلفی از جمله درآمد دلاری و توزیع قدرت در بین مردم، همواره در حال گسترش بوده و مردم پس از سود کلان بدست آمده از بازار بورس ایران، در حال حرکت اندک سرمایهی باقی مانده به تنها پناهگاه ذخیرهی ارزش در برابر تورم هستند.
حال در این میان گزارشاتی در فضای مجازی منتشر شده که نشان میدهد اولین نشریهی تخصصی حوزهی رمزارزها در ایران به «چاپ» رسیده و منتشر شده است. گرچه این حرکت به خودی خود نشان دهندهی سطح پذیرش داراییهای رمزارزی در جامعه و وجود مخاطب برای اخبار و مطالب مرتبط میباشد.

کاربردی یا بیهوده؟
اما این سوال وجود دارد که چرا باید در یک صنعت کاملاً آنلاین و لحظهای که اخبار و مطالب در آن گاهاً فقط چند ساعت ارزش داشته و پس از آن اصطلاحاً «بیات» توصیف میشوند، یک نشریهی آفلاین چاپ کرد که بدون شک انتشار و توزیع آنها علیرغم هزینهی بالا، به مدت زمان زیادی نیاز دارد. به عبارتی، از زمان نوشتن مطالب این نشریه تا زمانی که چاپ شده و به دست مخاطب برسد، ارزش و قدرت کلمات گنجانده شده در آن تقریباً صفر بوده و دیگر فایدهای ندارد.
البته همانطور که گفته شد متوسط سن مقامات ایرانی و این موضوع که پس از گذشت بالغ بر ۱۲ سال از حضور