پیشنهاد حذف کارمزدهای شبکه‌ی اتریوم تا پایان سال جاری اجرایی خواهد شد
- پیشنهاد بروزرسانی ای.آی.پی ۱۵۵۹ به‌طور متفاوتی حذف کارمزد تراکنش‌ها از شبکه‌ی اتریوم و استفاده از روش جایگزین برای اخذ کارمزد تراکنش‌ها را برای بهبود ساختار شبکه و افزایش ارزش رمزارزهای منتشر شده پیشنهاد کرده است. با این وجود موانعی در مسیر اجرای این پیشنهاد وجود دارد که در این مقاله به بررسی آن‌ها می‌پردازیم.
تاثیر حذف کارمزدهای شبکه‌ی اتریوم بر ارزش اتر
صندوق سرمایه‌گذاری گری‌اسکیل در گزارشی پیش‌بینی کرده است که در نتیجه‌ی پیاده‌سازی پیشنهاد بروزرسانی ای.آی.پی ۱۵۵۹(EIP 1559) و حذف کارمزدهای شبکه‌ی اتریوم در این شبکه شکل‌گیری حلقه‌ی بازخورد مثبت(Positive Feedback Loop) و افزایش قیمت این دارایی را شاهد خواهیم بود.
پیشنهاد بروزرسانی ای.آی.پی ۱۵۵۹ برای حذف کارمزد تراکنش‌ها از شبکه‌ی اتریوم را پیشنهاد کرده است که از کارمزدهای پرداخت شده در این شبکه برای خرید توکن‌های اتر از بازارهای مبادلاتی و سپس حذف این توکن‌ها از شبکه استفاده می‌کند.
تیم اوگیلوی(Tim Ogilvie)؛ مدیرعامل شرکت استیکد(Staked) که خدمات زیرساختی بر پایه‌ی شبکه‌ی اتریوم را ارائه می‌کند، پیشنهاد ای.آی.پی ۱۵۵۹ را به خرید سهام توسط یک شرکت سودده تشبیه کرده است: «در نتیجه‌ی اعمال این بروزرسانی شبکه‌ی اتریوم به شرکتی شباهت خواهد یافت که از سود به‌دست آمده سهامی که قبلاً منتشر کرده است را خریداری می‌کند.» وی افزود:
حذف میلیاردها دلار اتریوم می‌تواند افزایش قیمت این دارایی را موجب گردد. در حقیقت همزمان با کاهش تعداد رمزارزهای در دسترس، افزایش قیمت این دارایی را شاهد خواهیم بود. Tim Ogilvie
وی برآورد کرده است که با توجه به ارزش کنونی بازار رمزارز اتریوم(نزدیک به ۲۰۰ میلیارد دلار) پس از اعمال این پیشنهاد ۱-۴ درصد از توکن‌های منتشر شده در هر سال حذف خواهد شد. «اگر از محدودیت انتشار قراردادهای هوشمند(Smart Contract) چیست؟
قراردادهای هوشمند یا Smart contracts در واقع قراداد‌هایی هستند که پس از رسیدن به شرایط تعیین شده توسط طرفین قرارداد به صورت کاملا خودکار اجرایی می‌شوند. این نوع قرارداد‌ها عموما بر روی یک شبکه‌ی غیرمتمرکز توزیع شده‌ی بلاک‌چینی ارائه می‌شوند. قراردادهای هوشمند می‌توانند بدون نیاز به اعتمادسازی، بدون نیاز به یک واسطه و یا سازمان مرکزی، سیستم حقوقی یا مکانیزم اجراسازی خارجی، بین طرفین یک تراکنش یا توافق کاملا قابل اعتمادی را ایجاد کند. از این رو یکی از مزایای قراداد‌های هوشمند عرضه‌ی تراکنش‌های قابل ردیابی، شفاف و غیرقابل برگشت می‌باشد. مفهوم قراردادهای هوشمند ابتدا در سال ۱۹۹۴ توسط آقای نیک زابو(Nick Szabo) یک محقق علوم کامپیوتری عرضه شد. وی در سال ۱۹۹۸ و ۱۰ سال قبل از معرفی رمزارز بیت‌کوین توانست یک ارز مجازی با نام «Bit Gold» اختراع کند. در واقع گاهی اوقات گفته می‌شود که آقای زابو همان ساتوشی ناکاموتوی مرموز خالق رمزارز بیت‌کوین می‌باشد. البته آقای زابو این ادعا را رد کرده و اعلام نموده که هیچ ارتباطی با روند توسعه و اختراع بیت‌کوین نداشته است. آقای زابو قراردادهای هوشمند را به عنوان پروتکل‌های مبادلاتی رایانه‌ای تعریف کرده است که می‌توانند باعث اجرایی شدن شرایط یک قرارداد خاص شوند. وی در ابتدا قصد داشت تا عملکرد مدل‌های تراکنش الکترونیکی همچون PoS(نقطه‌ی فروش یا Point Of Sale) را به حوزه‌ی فناوری‌های دیجیتال گسترش دهد. در نهایت او به مفهوم قراردادهای هوشمند رسید که پس از تعیین شرایط قرارداد توسط طرفین و رسیدن به این اهداف، قرارداد به صورت خودکار اجرایی می‌شود. ‘ href=”https://www.coinit.ir/cryptopedia/what-are-smart-contracts/” target=”_blank”>قرارداد هوشمند
شروع قراردادهای هوشمند
دلیل تاخیر در اجرای بروزرسانی ای.آی.پی ۱۵۵۹
